τριημίεκτον

τὸ, Α

ένας και μισός εκτεύς*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίημι «ενάμισυ» + -εκτον (< ἑκτεύς «έκτο μέρος τού μεδίμνου»), πρβλ. ἀμφί-εκτον].